Jungowskie książki pod choinkę

Grudzień to czas obdarowywania się upominkami. Poniżej znajdziecie kilka tytułów, które dla osób zainteresowanych psychologią, a w szczególności psychologią analityczną, mogą być miłym prezentem.

Carl Gustaw Jung Czerwona Księga

Czerwona Księga C. G. Jung

Pierwsza i chyba jedna z najważniejszych pozycji to polskie wydanie Czerwonej Księgi Carla Gustawa Junga (wyd. Vis-à-vis Etiuda, 2019). Wydanie angielskie jest na rynku od 2009 roku i od tego czasu cały czas czekaliśmy na polskie tłumaczenie. Czerwona księga to rękopis Junga spisywany w latach 1914-1930, ozdobiony przez autora pięknymi rysunkami. Miała ona nigdy nie ujrzeć światła dziennego i dopiero wnuk Junga, Ulrich Hoerni, zezwolił na badania i upublicznienie rękopisu. Autor opisuje w niej pracę z własną nieświadomością. To w tej książce pojawiają się kluczowe pojęcia jego teorii: archetyp, kolektywna nieświadomość czy proces indywiduacji.
Czerwona Księga jest wydawana w dwóch wersjach: z rycinami oraz z samym tekstem. Polskie wydanie to niestety wyłącznie tekst, w opracowaniu i z przypisami oraz ze wstępem Sonu Shamdasaniego. Na polski została przetłumaczona przez Jerzego Prokopiuka (pierwszego tłumacza prac Junga na język polski) o Jerzego Korpantego.
Warto zapoznać się z tekstem Czerwonej Księgi. A może kiedyś doczekamy się wydania oddającego całego jej ducha.
https://etiuda.net/p805,czerwona-ksiega.html

Carl Gustaw Jung Wspomnienia sny i myśli. Spisane i podane do druku przez Anielę Jaffe

Wspomnienia Sny Myśli C. G. Jung

Kolejna pozycja to wznowienie innej książki C.G. Junga Wspomnienia sny i myśli (wyd. Jungpress, 2019), w tłumaczeniu Roberta Reszke i Leszka Kolankiewicza. To wyjątkowa autobiografia spisana przez Anielę Jaffe, ale i przez samego Junga, który dopisywał i opracowywał rozdziały tej książki. Wspomnienia to dobra pozycja, pozwalająca zapoznać się z postacią Junga i psychologią analityczną.
http://wspomnieniasnymysli.pl/

Linda Schierse Leonard Córki i ojcowie w analizie jungowskiej

Córki i ojcowie w analizie jungowskiej Linda Schierse Leonard

Wydawnictwo Jungpress wznowiło również książkę Córki i ojcowie w analizie jungowskiej. Jak uzdrawiać relację córka – ojciec – mężczyzna. (2019) w tłumaczeniu Roberta Palusińskiego. W 2003 roku ukazała się ona pod tytułem Zraniona Kobieta. Autorka, wykorzystując własne doświadczania, jak i doświadczenie z pracy terapeutycznej z pacjentkami, opisuje psychologiczne i duchowe konflikty kobiet, które doświadczyły bolesnych związków z ojcami, oraz drogę do uzdrowienia siebie i swoich relacji.
http://corkiojcowie.pl/

Marion Woodman Świadoma Kobiecość

Świadoma Kobiecość Marion Woodman

Ostatnią książką jest Świadoma Kobiecość Marion Woodman (wyd. Instytut Studiów Kulturowych Raven, 2019). Jest to zbiór wywiadów z autorką Ciężarnej dziewicy. Cytując za stroną wydawcy: Woodman mówi o seksualności, twórczości, relacjach, uzależnieniach, uzdrawianiu ciała i duszy, duchowości w kontekście indywidualnego rozwoju, stanu naszej kultury i Ziemi, a wątkiem łączącym jest świadoma kobiecość.
https://raven.edu.pl/produkt/marion-woodman-swiadoma-kobiecosc

Okładki książek pochodzą ze stron wydawców.

Z każdym dniem trochę bliżej

Z każdym dniem trochę bliżej, to książka, która po przeczytaniu została ze mną do dziś. Profesora Irvina Yaloma, psychiatrę i psychoterapeutę, autora m.im: Kat Miłości. Opowieści psychoterapeutyczne, Patrząc w Słońce, Psychologii Egzystencjalnej zna chyba każdy student psychologii, ale ta jest wyjątkowa. Napisał ją wspólnie ze swoją pacjentka Ginny Elkin (nie jest to prawdziwe imię i nazwisko). Ale to nie to czyni ją wyjątkową. Książka jest wspólnym zapisem sesji terapeutycznych Ginny, które prowadził prof. Yalom.

Przed rozpoczęciem pracy indywidualnej, brała udział w terapii grupowej prowadzonej przez autora, która nie przynosiła oczekiwanych efektów. Rozpoczynając pracę indywidualną prof. Yalom, ze względu na jej sytuację finansową, zaproponował terapię za darmo, pod warunkiem, że zgodzi się opisywać każda sesję terapeutyczną uwzględniając w nim również jej myśli i odczucia dotyczące pracy terapeutycznej. Tak powstał zapis pracy terapeutycznej trwającej dwa lata. Nie są to zapiski terapeutyczne, ale rodzaj pamiętnika z terapii dwóch autorów. Oboje opisują swoje myśli i odczucia dotyczące pracy, samych siebie. Czasem zaskakujące jest dla czytelnika jak bardzo obraz sesji terapeuty różni się od obrazu i odczuć Ginny.

Napisałem, że Z każdym dniem trochę bliżej, została ze mną do dziś.  To książka, która uchyla rąbka tajemnicy jak wygląda terapia nie tylko za zamkniętymi drzwiami, ale również wewnątrz obu osób, które w niej uczestniczą pacjenta i terapeuty. I ten obraz w jakimś stopniu ukształtował moją prace i to jak patrzę na sesje, które sam prowadzę. Ale nie jest to pozycja tylko i wyłącznie dla terapeutów. Może być to ciekawe doświadczenie dla osób, które chciałby by zacząć terapię, a z jakiegoś powodu nie mogą tego zrobić. Być może towarzyszenie Ginny Elkin i Irvinowi Yalomowi pokaże im, że watro podjąć wysiłek i trud by mierzyć się ze swoimi trudnościami

Irvin D. Yalom, Ginny Elkin, Z każdym dniem trochę bliżej. Jedna terapia – dwie historie. Wyd. Paradygmat, 2011.

O traumie w filmach Bracia i Bez Lęku

Zdarzenie traumatyczne to zdarzenie urazowe o szczególnym nasileniu związane z wpływem przyrody lub powodowane przez ludzi. Zgodnie z tym opisem zdarzeniem traumatycznym może być wypadek komunikacyjny, powódź, wichura, pożar, napaść, a nawet choroby. Zdarzeniem traumatycznym możemy również nazwać stratę osoby bliskiej. O traumie i jej filmowym wizerunku pisze dla nas Łukasz Mańkowski.

W różnych badaniach nad powszechnością występowania zdarzeń traumatycznych autorzy podają, że od 55 proc. do 88 proc. osób badanych doświadczyło jednego lub więcej takich zdarzeń w życiu. W badaniach przeprowadzonych na studentach, wykonanych przez prof. Maję Lis-Turlejską, ok. 75 proc. badanych osób doświadczyło zdarzenia traumatycznego lub innego zdarzenia powodującego silny strach lub przerażenie.

Skutkiem przeżycia silnego stresora może być zespół stresu pourazowego (PTSD). Mogą też pojawiać się pojedyncze objawy, które wchodzą w skład objawów zespołu stresu pourazowego. Ważnym elementem przy rozpoznaniu stresu pourazowego u osoby jest przeżycie przez nią realnego zagrożenia lub poczucia zagrożenia życia lub zdrowia. O PTSD możemy mówić, kiedy po okresie około miesiąca po zdarzeniu występują takie objawy, jak: powracające myśli, obrazy i sny dotyczące zdarzenia; unikanie myśli, miejsc, sytuacji dotyczących zdarzenia traumatycznego; poczucie wyobcowania; niezdolność do przypomnienia sobie zdarzenia; zmniejszenie aktywności w ważnych wcześniej obszarach życia; ograniczony zakres przeżywania emocji; poczucie braku perspektyw.

Bracia

Wpływ zdarzenia traumatycznego i objawy stresu pourazowego możemy obserwować w filmie „Bracia” w reżyserii Susanne Bier. Jeden z bohaterów filmu, Michael, duński oficer, w trakcie misji pokojowej przeżywa dwa zdarzenia traumatyczne. Pierwsze – zestrzelenie helikoptera, którym leciał, drugie – zmuszenie go przez partyzantów do podjęcia decyzji: albo zabije współwięźnia, albo sam zginie. W obu sytuacjach zdrowie i życie Michaela są zagrożone. W drugim przypadku jest zmuszony przez porywaczy do odebrania życia żołnierzowi, z którym był w niewoli.

Oba te zdarzenia mogą powodować pojawienie się objawów zespołu stresu pourazowego. I tak właśnie dzieje się u Michaela. Po powrocie do domu, nie potrafi odnaleźć się w otaczającej go rzeczywistości. Jest rozchwiany emocjonalnie, zagubiony. Z czułego ojca i męża zmienia się w osobę nieprzewidywalną i targaną skrajnymi emocjami. Córki boją się jego nagłych ataków agresji. W jednej ze scen, podczas kolacji rodzinnej, Michael wybucha złością, ponieważ nie rozumie żartów córek. Podejrzewa żonę i brata o romans, niszczy kuchnię którą jego brat pomógł zbudować. Nie może się odnaleźć w codziennym życiu, do którego wrócił.

Poczucie wyobcowania i przekonanie, że nikt nie jest w stanie zrozumieć tego co czują osoby po zdarzeniu traumatycznym, są objawami, które mogą pojawić się po zdarzeniu traumatycznym. Michael nie może przestać myśleć o zdarzeniach, których doświadczył, gdy był w niewoli. Próbując sobie z nimi poradzić, spotyka się z żoną zabitego żołnierza, ale to spotkanie nie przynosi mu ulgi, nie zmienia nic w przeżywanych przez niego emocjach. Michael ma również problemy ze snem (po zdarzeniu traumatycznym mogą pojawić się kłopoty z zasypianiem i koszmary senne dotyczące zdarzenia). Dopiero decyzja o opowiedzeniu żonie, co się wydarzyło w trakcie misji, przynosi mu ulgę i pomaga uwolnić tkwiące w nim emocje.

Objawy podobne do PTSD towarzyszą także ostrej reakcji na stres, która może pojawić się do miesiąca po traumatycznym wydarzeniu. Dodatkowo mogą wystąpić też: subiektywne poczucie odrętwienia emocjonalnego; wyobcowanie; brak reakcji emocjonalnej; zmniejszenie świadomości tego, co się dzieje w otoczeniu; wrażenie, że to, co się dzieje, jest nierzeczywiste; wrażenie, że obserwuje się siebie z boku lub że własne ciało jest czymś obcym.

Bez lęku

W filmie „Bez lęku” Max, bohater grany przez Jeffa Bridgesa, przeżywa katastrofę lotniczą. Po katastrofie podejmuje coraz bardziej ryzykowne działania i traci kontakt emocjonalny z rodziną. Po zdarzeniu nie zostaje na miejscu katastrofy tylko wynajmuje samochód i jedzie do Los Angeles, zatrzymując się u swojej szkolnej miłości. Po katastrofie całkowicie się zmienia, przestaje czuć lęk, jest bardzo spokojny, wygaszony, pomimo zdarzenia, które właśnie przeżył. Jego reakcja na katastrofę lotniczą jest niepokojąca. Nie mając żadnych obrażeń fizycznych, zachowuje się tak jakby w ogóle nie dopuszczał do siebie informacji jak poważnie było zagrożone jego życie. Po katastrofie oddala się również od swoich bliskich. Są to niektóre z objawów ostrej reakcji na stres.

Ostra reakcja na stres oraz zespół stresu pourazowego mogą pojawić się po przeżyciu zdarzenia traumatycznego, występować jedna po drugim lub samodzielnie. Emocje pojawiające się po wydarzeniu mogą całkowicie lub częściowo zaburzać codzienne funkcjonowanie oraz kontakt z najbliższymi. Skutki przeżycia zdarzenia traumatycznego mogą pojawić się nie tylko w krótkim okresie czasy po zdarzeniu, ale również kilka lat później na przykład pod wpływem kolejnego zdarzenia, które wcale nie musi mieć dużej siły. W obu filmach, bohaterowie przeżywają zdarzenia ekstremalne i pod ich wpływem zmieniają się, zmienia się ich postrzeganie otoczenia i kontakt z najbliższymi. Dlatego dla osób po zdarzeniach tematycznych ważna jest pomoc specjalistów zajmujących się zaburzeniami powstałymi po stresie traumatycznym oraz ich najbliższych, których wsparcie pomaga powrócić do stanu psychicznego sprzed wydarzenia.

Tekst pochodzi z portalu Kinoterapia.pl

Strona www.lukaszmankowski.pl

Dziś dwa wpisy. Poniżej opis książki Potyczki z Freudem oraz ten wpis, reklamowy 😉 Ostatnio poświęciłem więcej czasu na drugi projekt, który zacząłem w tym miesiącu.  Jeżeli przeglądaliście Alienistę, to wiecie, że pracuję jako terapeuta i prowadzę terapię indywidualną oraz grupową w ośrodku terapeutycznym w Warszawie. Od września uruchomiłem także prywatną praktykę w samym centrum, na ul. Mazowieckiej 11.

Chcąc rozdzielić bloga od innych działań, zrobiłem też drugą stronę, która dziś ma swoją premierę www.lukaszmankowski.pl.

Tu, na Alieniście, nadal będę umieszczał artykuły o psychologii i terapii, natomiast na stronie www.lukaszmankowski.pl znajdziecie informacje: gdzie pracuję, jak się ze mną skontaktować, o grupach i warsztatach psychologicznych, które prowadzę i na które trwa właśnie nabór.

Zostaje mi tylko zaprosić Was do odwiedzania nowej strony oraz do śledzenia Alienisty na blogu i na Facebooku.

A niedługo oczekujcie na nowy wpis.

Potyczki z Freudem

Potyczki z Freudem Tomasza Stawiszyńskiego to krytyczne spojrzenie na współczesną psychologię i psychoterapię. Autor mierzy się w książce z mitami i przekonaniami o terapii i psychologii, jakie funkcjonują w naszej kulturze. Spogląda też krytycznie na akademicką wiedzę psychologiczną, która często opisuje ludzką psychikę w sposób bardzo „techniczny”. Pokazuje też inne podejście do ludzkiej psychiki, powołując się na Jamesa Hillmana (1921-2011), ucznia C. G. Junga, krytyka analizy jungowskiej jak i współczesnej psychologii, autora książek, m.in. Samobójstwo a przemiana psychiczna, Re-wizja psychologii, Kod duszy, w poszukiwaniu charakteru człowieka i jego powołania.

Potyczki z Freudem składają się pięciu części. Pierwsza, Wolność od dzieciństwa, w której autor mierzy się z terapeutycznym mitem o dzieciństwie, które ma determinować nasze całe życie. Druga część jest poświęcona Wolności od doskonałości, gdzie autor opisuje m.in., dlaczego pozytywne myślenie może być niebezpieczne, ale też pisze o tym, czym jest dążenie do doskonałości ciała, relacji i czy w ogóle jest możliwe. Trzecia część, Wolność od zdrowia, opisuje, dlaczego czasem to, że czujemy się źle lub doświadczamy czegoś przykrego, może być dobrym dla nas doświadczeniem.  Czwarta część to Wolność od szczęścia, a może raczej wolność od potrzeby bycia szczęśliwym, i w końcu piąta, Wolność od wolności, czyli od tego, co ma nas „wyzwolić”.

Tomasz Stawiszyński Potyczki z Freudem. Mity, pułapki i pokusy psychoterapii. Wyd. Carta Blanca, 2013

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial
RSS
Facebook